Udział rolnictwa w strukturze gospodarki narodowej, w miarę rozwoju gospodarczego, zmniejsza się na rzecz sektorów pozarolniczych, głównie przemysłu i usług. Produkcja żywności jest w coraz szerszym zakresie realizowana nie tylko przez samo rolnictwo. Zmiany te wynikają przede wszystkim ze zmieniającej się roli sektora żywnościowego w gospodarce, ponieważ funkcje (produkcyjne i poza produkcyjne) rolnictwa dla gospodarki, społeczeństwa i środowiska przyrodniczego wymagają ścisłych interakcji tego sektora z pozostałymi działami gospodarki. Ponadto zmienność podaży i cen produktów rolnych jest większa niż w przypadku innych produktów na rynkach światowych, co zostało spotęgowane przez procesy globalizacyjne.
Zjawiska te mają miejsce pomimo znacznego wzrostu produkcji rolniczej, którego podstawowe i tradycyjne czynniki zostały zastąpione przez środki produkcji pochodzenia przemysłowego oraz postęp biologiczny (np. nowe wydajniejsze odmiany roślin i rasy zwierząt gospodarskich). Jednakże procesy te nie oznaczają spadku roli sektora żywnościowego w rozwoju społeczno-gospodarczym, a wręcz uwidaczniają konieczność wspomagania przez państwo jego procesów rozwojowych.
Rolnictwo jest bardzo istotne dla witalności obszarów wiejskich, ponieważ przynosi dochody ludności mieszkającej na wsi, a także ma wpływ na kreowanie i zachowanie kultury oraz tradycji. Mimo spadku udziału rolnictwa w tradycyjnie pojmowanej strukturze społeczno-ekonomicznej, ważność rolnictwa nie tylko nie zmniejsza się, lecz wzrasta dzięki dobrom i usługom ekosystemowym i społecznym dostarczanym przez rolnictwo.
Rośnie znaczenie rolnictwa w zapewnianiu bezpieczeństwa żywnościowego, ponieważ współczesne rozumienie tego zagadnienia obejmuje dostarczanie nie tylko dużej ilości produktów, ale także produktów o wysokiej jakości i wytwarzanych w przyjazny dla środowiska sposób. Rośnie także znaczenie rolnictwa w produkcji energii i dostarczaniu surowców dla przemysłu.
Do osiągnięcia wyższej żywotności ekonomicznej, rolnicy posiadający małe gospodarstwa rolne o niskim potencjale produkcyjnym, mogą przekształcić je lub rozwinąć swoją produkcję rolniczą. Rolnik może też zróżnicować produkcję w gospodarstwie w kierunku pozarolniczym, co wymaga przeprowadzenia odpowiednich inwestycji. W procesie dywersyfikacji gospodarstwa często jest niezbędny dostęp do wiedzy oraz odpowiednich rozwiązań w zakresie współpracy i wprowadzania produktów do obrotu.
Znaczący wpływ na poprawę sytuacji ekonomicznej gospodarstw rolnych ma rozwój pozarolniczej aktywności na obszarach wiejskich. W związku z tym istnieje oczywista potrzeba uaktywnienia niewykorzystanych możliwości oraz potencjału, które tkwią w lokalnych środowiskach. Dlatego należy rozpowszechniać podejmowanie i rozwój alternatywnych źródeł dochodów w gospodarstwach rolnych.