Szkody wyrządzane przez określone gatunki zwierząt łownych to niestety coraz większy problem rolników gospodarujących na gruntach rolnych położonych w pobliżu kompleksów leśnych. Przy częstych wizytach nieproszonych gości – saren, jeleni, dzików, łosi i innych zwierząt łownych, straty idą w dziesiątki tysięcy złotych, stawiając bardzo często dochodowość uprawy pod dużym znakiem zapytania.
Przepisy o szacowaniu szkód łowieckich nie definiują pojęcia „uprawa rolna”, wskazują natomiast na pojęcie „gruntu rolnego”. Samo pojęcie „uprawy rolnej” zostało sprecyzowane przez Sąd Najwyższy w Uchwale z dnia 27 listopada 2007 roku (sygn. akt: III CZP 67/07, OSNC 2008/12/136) uściślając, że „uprawą rolną w rozumieniu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. – Prawo łowieckie, jest każda uprawa prowadzona na gruncie rolnym”.
Zatem szkody łowieckie są to zniszczenia w uprawach i płodach rolnych spowodowane przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny lub powstałe przy wykonywaniu polowania.